[GAME] มาแต่งเรื่องกันเถอะ

"อ๊ะ !"
ปอบตกใจมากที่เหนบิ้งนั่งจ้องหน้าตัวเองอยุ
ไม่รุว่านานเท่าไหร่แล้ว ...
"อ...เอ่อ มองไรเล่า ! (. /// .)"
"ป๊าว โอ๊ย ! ฮ่าๆๆ"
ปอบตีบิ้งเข้าที่แขนหนึ่งทีด้วยความเขินปนอาย (แล้วมันต่างกันยังไง -0-)
"เฮ้ย ! ดุนั่น ดาวตกมาอีกแล้ว ๆ"
ควับๆๆ
"ไหน O_O"
จุ๊บ~
"O////O !"
"ลัล ล้า ~"
ปอบได้แต่อายม้วนหน้าม้วนหลังอย่างละสามตลบ
ในขณะที่บิ้งฮัมเพลงสบายๆ
แต่ปอบไม่รุหรอก ว่าเบื้องหลังหน้าที่กำลังร้องเพลงอยุนั้น
บิ้งกำลังควบคุมตัวเองไม่ได้อย่างรุนแรง !
'วันนี้พอแค่นี้แหละ หะๆ'
บิ้งคิดในใจก่อนจะพุดกะปอบว่า
"คราวนี้นอนจิงๆละนะ หลับฝันดีล่ะ ^^"
"..."
"..."
"..."
"โกดหรอ (. .) ขอโทดนะ"
"ป..ป่าวๆ ไปนอนเหอะ -///-"
"อ่า คับ ^^"
หลังจากรอปอบเข้าห้องเสดแล้ว
บิ้งก้เดินเข้าห้องตัวเองไปเงียบๆแล้วหลับไปอย่างมีความสุข...

ผิดกับป๊อปที่มัวแต่คิดถึงเรื่องเมื่อกี้จนนอนไม่หลับ แถมเวลาคิดทีไรก็หน้าแดงขึ้นมาทุกทีเลย สรุปแล้วคืนนั้นป๊อปก็ไม่ได้นอนทั้งคืน จนตอนเช้าป๊อปก็ออกจากห้องมาเจอบลิ้ง
"..."
"..." ที่หน้าห้องทั้งสองกำลังตกอยู่ในความเงียบ จากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้
"เอ่อ...อรุณสวัสดิ์จ้ะ" ป๊อปเป็นฝ่ายทักขึ้นก่อน
"อรุณสวัสดิ์..." แล้วก็เงียบอีกครั้ง
"เมื่อคืนน่ะ/คือเมื่อคืน..." ทั้งสองพูดขึ้นมาพร้อมกันแล้วก็เงียบไปอีก โดยคราวนี้ทั้งสองหันหลังให้กัน เพราะต่างฝ่ายก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่า ตนกำลังหน้าแดงขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ แล้วสิ่งที่ขจัดความเงียบเหล่านั้นก็คือ...

เสียงเรียกของแม่นั่นเอง
"ปอบ บิ้ง ข้าวเช้าเสดแล้วลูก ^^~"
"จะลงไปเดี๋ยวนี้ล่ะคร้าบ/ค่า"
ทั้งสองคนเดินหน้าบานเปนจานกระด้งลงไปพร้อมกัน
พอลงไปถึงหัวบันได ก้เจอกับพี่ชายของบิ้ง
(อันนี้เค้าไม่รุชื่อ -*-)
พี่ชายบิ้งก้ถามปอบว่า
"นี่เทอเปนแฟนไอบิ้งหรอเนี่ย?"
"ช..ใช่ ค่ะ"
"คนนี้นี่เองที่น้องชายชั้นคุยเอมด้วยทุกวัน -0- ไปกินข้าวเหอะน้องสะใภ้"
หลังจากนั้น ทั้งสามคนก้เดินไปที่โต๊ะอาหารพร้อมกัน
ที่โต๊ะอาหาร ปรากดว่าพ่อบิ้งที่นั่งอ่าน นสพ. อยุเงยหน้าขึ้นมามองปอบแล้วถามว่า...

"เอ๊ะ...ทำไมพ่อรู้สึกคุ้นหน้าหนูจังเลย แล้วหนูชื่ออะไรล่ะจ้ะ แล้วมาที่บ้านนี้ตั้งแต่เมื่อไหร พอดีว่าพ่อไม่อยู่บ้านหลายวัน เออ แล้วหนูเป็นอะไรกับบลิ้งล่ะ บลิ้งถึงได้กล้าพาหนูมาอยู่ที่นี่ได้เนี่ย แล้วนอนห้องไหน แล้ว...พอก่อนเถอะค่ะ ถามแบบนี้แล้วลูกจะจำได้มั้ยล่ะคะ ตอนนี้กินข้าวก่อนดีกว่า แล้วเดี๋ยวฉันจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้คุณฟังเอง" พ่อบลิ้งถามคำถามเยอะมาก จนแม่บลิ้งต้องเข้ามาขัดไว้
"นี่ กินเลอะหมดแล้วนะ ดูปากซิ มอมแมมเชียว" บลิ้งพูดกับป๊อป
"ไหนอ่ะ มองไม่เห็น ป้ายๆๆ ออกหมดแล้วใช่ป่ะ" ป๊อปรีบเช็ดปากตัวเอง แต่มันไม่ได้โดนส่วนที่เลอะเลยสักนิด จึง...

บิ้งจึงเช็ดปากให้ปอบทันที
เมื่อพ่อส่งสายตามา สองคนเลยต้องทำเปนเฉยทันที
บรรยากาศรอบข้างเตมไปด้วยความอึดอัด (เพราะมีพ่อบิ้ง -0-)
ซักพัก พ่อบิ้งก้ออกไปทำงาน
แม่บิ้งจึงเดินเข้ามาบอกว่า
"เด่วแม่เคลียร์เรื่องนี้กะพ่อให้เองนะลูก ^^"
"ขอบคุนมากค่ะ/คับแม่"
สองคนนี้พูดพร้อมกันอีกแล้ว
อะรัยจะใจตรงกันขนาดนี้เนี่ย...
"เฮ้ย ! วันนี้วันจันนี้หว่า !"
"เออว่ะ OoO ก้ต้องไป รร. อ่ะดิ !"
...

ใช้เวลาไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงหน้าห้องเรียนด้วยสภาพที่สุดจะบรรยาย
"แย่แล้ว"
"แย่อะไร ป๊อป"
"ก็ถ้าเกิดว่าพวกเพื่อนๆ เห็นเรามาด้วยกัน มันจะคิดว่าไงอ่ะ"
"เฮือก O_O ทำไมเพิ่งมาคิดได้ตอนถึงหน้าห้องเนี่ย เดินไปอีกสองก้าวก็จะเข้าห้องอยู่แล้วเนี่ย"
"เพื่อนบลิ้งน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่พวกBen11 กลุ่มฉันน่ะสิ..." ป๊อปค้างคำพูดไว้แค่นั้น และกลืนน้ำลายลงคอกัเลยทีเดียว
"งั้นเดี๋ยวป๊อปเข้าไปก่อนนะ เดี๋ยวบลิ้งไปแอบก่อน สักประมาณ10นาทีจะตามเข้าไป"
"อืมๆ" แล้วป๊อปก็เดินเข้าห้องไป โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้รู้เลยว่า เพื่อนๆที่อยู่ในห้องนั้น ได้ยินและเห็นการสนทนาของทั้งคู่อย่างชัดเจน พอป๊อปเข้าไปในห้องทุกคนก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วฟ้าก็ถามขึ้นมาว่า "บลิ้งไม่มาด้วยหรอ"
คำพูดนั้นทำให้ป๊อปสะอึกทันที "ทำไมทิ้งบลิ้งอย่างงั้นล่ะ ไปตามเข้ามาสิ จะแอบทำไม" ป๊อปจึง...

ปติเสดไปว่า
"อะรัยของแก ไอฟ้า -0- เค้าจะมากะบิ้งได้ไง อยุคนละบ้านเหอะ !"
หลังจากนั้น เพื่อนทั้งห้องก้ต่างถามเปนเสียงเดียวกันว่า
"เหรอออ ออ อ !"
ปึง !
บิ้งเดินเข้ามาในห้องด้วยหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์
"แอบทำไมหรอจ๊ะ ?" แบมถามขึ้น
"เฮ้ยย อะรั้ยย ไม่ได้แอ๊บบ"
"เสียงสูง -0-" นุ่นพูดขึ้น
"ช่ายยยย" กลุ่มผู้ชายเพื่อนบิ้งพุดขึ้นบ้าง
"แหงะ -0-"
ทั้งห้องมองปอบและบิ้งด้วยสายตาเค้นหาคำตอบ
และเมื่อ อ.สุธีราเดินเข้ามา !...

"อ้าว แล้วมายืนทำอะไรกันอยู่ตรงนี้เนี่ย ไปนั่งที่เร็ว ครูจัดไว้ให้แล้ว" แล้วอ.ก็เดินไปวางกระเป๋า หยิบไมค์ตามระเบียบ
"อาจารย์ครับ ทำไมผมได้มานั่งตรงนี้ล่ะครับ" บลิ้งถามอ.เมื่อเดินไปหยุดตรงที่นั่งริมขวา หน้าสุด หน้าอ.เลยต่างหาก
"เย้ ดีจัง อ.จัดให้นั่งหน้า จะได้มองเห็นกระดานสักที... เฮ้ย บลิ้ง O_o มานั่งนี่ได้ไง อาจารย์คะ ทำไมที่นั่งมันกลายเป็นแบบนี้ล่ะคะ" ป๊อปหันไปหาอ.ทันที
"ก็พวกเธออยากมาสายทำไมล่ะ คนที่มาก่อนเค้าก็ต้องได้สิทธิ์นั่งก่อนอยู่แล้ว มันเป็นความผิดของพวกเธอเองนะ เพราะฉะนั้น นั่งนิ่งๆแล้วเงียบได้แล้ว" อาจารย์พูดแบบดุบวกโมโหมาก
โห ทำไมวันนี้อ.ดุมากขึ้นเป็นกองเลยล่ะคะ ดูสิ ทั้งห้องนั่งกันเงีบยกริบเลย ปกติมันเป็นเวลาที่จะต้องล้อป๊อปกับบลิ้งไม่ใช่หรอ
ป๊อปหันไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือกับเพื่อนๆ เช่นเดียวกับบลิ้ง แต่สายตาที่ทุกคนมองกลับมา กลับแฝงไปด้วยคำถามเดียวกัน ที่ยังคงต้องการคำตอบ 'พวกเธอมาพร้อมกันได้ยังไง'

"เฮ้ย!!!! ทำไมมองหน้าเราอย่างงั้นว้า -0-" บลิ้งทำปากพงาบๆถามเพื่อน
"ป้าววววววววววววววว" ทุกคนพงาบกลับเป็นคำตอบ
"นี่!!! ฟังครูอยู่ม้ายยยยยยยยยย หัวหน้าครูยืนตั้งนานแล้วน้า -*- "
"นักเรียนเคารพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพ -0-"
"ซาหวาดดีค่า/คร้าบ"
"โอเค อาจานก็ไม่รู้จะพูดอะไร ไปเรียนคาบ 2 ได้"
"นักเรียนเคารพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพ -0-"
"ซาหวาดดีค่า/คร้าบ"
(ณ หน้าห้อง ระหว่างรอเหล่าๆไซโกต)
"บ๊อบบี้!! เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นหรอออออออออ"
ปอบสะดุ้งทันทีแล้วรีบตอบกลับไปว่า...

"บ้า ไม่มีอะไรซะหน่อยยยยย น้องออยนี่ก็ชอบคิดไปเองงงง -///-"
ถึงจาตอบออยไปอย่างนั้นแต่หน้าปอบก้อแดงขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
มายจังจึงสมทบว่า
"จิงหรอบ๊อบบี้~ แล้วทำไมหน้าแดงขนาดนั้นเนี่ยย"
ปอบยิ่งเขิน จึงพูดแก้ต่างไปว่า "อะไรกันมายจัง เค้าไม่ได้คิดรัยก่ะมันซักหน่อย"


อุเหม่เหม่ดูดู๋ บลิ้งเดินมาข้างหลังปอบและได้ยินคำพูดนี้พอดี
พอมันได้ยินแล้วก้อแกล้งทำไม่สนใจแล้วเดินออกจากห้องไป

ทำให้ปอบปี้ร้อนใจมาก มายจังและออยจึงบอกไปว่า...........

"ตายแล้ว!" โบกี้พูดขึ้นขณะที่เดินลงมา
"เค้าลืมกล่องข้าวไว้ข้างบนเดี๋ยวขึ้นไปเอานะ"
"เค้าไปด้วยๆ" ทันย่าตอบขึ้นมาทันใด (ได้ออกเหมือนกัน 555)
เพื่อนๆ คนอื่นๆ ต่างพากันอ้างนู่นอ้างนี้และขึ้นไปบนห้องกันหมด
ปอปจึงบอกว่า "อืมๆ รีบๆ มาแล้วกัน"
ทันใดนั้น เรื่องไม่คาดฝันก้เกิดขึ้นเมื่อปอป..

"เอ๊ะ ทำไมวันนี้โต๊ะมันโล่งจัง ทุกทีนั่งอัดกันเป็นปลากระป๋อง..." ฟ้าพูดขึ้น
"ลองนับดูก็ได้ อืมม...10คน ใครหายไปนะ" ทันย่าเริ่มนับไปนับมาอีกหลายรอบแต่ก็ยังได้เท่าเดิม
"คงไม่ได้ลืมนับตัวเองใช่มั้ย" ฟ้ากับทันย่าช้วยกันนับอีกที จนแบมต้องเรียกชื่อทีละคน
" โบกี้ นุ่น ออย มายจัง ฟ้า อิ้ง มายคุง กราฟ ทันย่า ป๊อป...(เงียบ) ป๊อปปปปปป" ป๊อปหายไปไหนนะ ทุกคนเริ่มสงสัย แล้วมองหน้า ถามกันไปมา แต่ก็ไม่มีใครรู้เลย แล้วสรุปป๊อปหายไปไหนนะ...

เอ๊ะกราฟ เค้างง -*-

ก็คือ ตัดฉากมาตอนที่เรานั่งกินข้าวกันไง แล้วป๊อปก็หายไปเพราะเหตุการณ์ไม่คาดฝันนั้น

"เราเปนแฟนกันรึเปล่า..?"
บิ้งกระซิบถามปอบ
ทั้งสองคนอยุที่มุมบันไดขึ้นตึก
"ก้.. เปนสิ"
ปอบตอบอย่างเขินๆ
"แล้วทำไมไม่ยอมรับกับเพื่อนซักที ทุกคนก้รุกันอยุแล้วว่าเราเปนแฟนกัน"
ปอบเงียบไปซักพักเพระรุสึกผิดนิดหน่อยกับการกระทำนั้น
"ก้..เค้ายัง เขินๆอะ -3-"
"..."
"..."
"ไปกินข้าวเหอะ"
"อื้ม ^^"
เมื่อปอบเดินกลับไปที่โต๊ะ...

กลับมาที่โรงอาหาร
"เค้ากลับมาแว้ววววววว"
"ไปไหนมา ฮึ " นุ่นถาม
"หายไปไหนมาเนี่ย เค้ารอกันจนกินข้าวหมดจานแล้วนะ" นุ่นถามอีก นี่ยังมีกะจิตกะใจมากินข้าวอีกหรอ เพื่อนหายไปทั้งคนนะเนี่ย
"แหะๆ ^^"
.........................................
"นั่งด้วย"
"O_o บลิ้ง!!!" ปอปตกใจมาก เมื่อหันไปมองเจ้าของเสียงที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆ
"เอ่อ เค้าว่าเราขึ้นไปทำงานกันก่อนเถอะ ถ้ารอป๊อปกินข้าวหมดไม่ได้ทำงานแน่ๆเลย" กราฟพูด
"อืม แถมป๊อปอยู่กลุ่มมิ้นด้วย ไปกันเถอะ ไปๆๆๆๆๆ" นุ่นพูด
"-*-" และทุกคนก็หายหัวกันไปหมด

เค้ากับวาสแต่งด้วยกันแหละ

มุมบันได...
"ทำไมอิบิ้งต้องไปนั่นข้างปอบด้วยวะ -*-"
ทานย่าพุดขึ้น
"อ๊าวววววววววววววว -0- ก้มันเปงแฟนกันง้ายยยย"
นุ่นบอก (โหะๆๆ)
ทันใดนั้น OoO!!
พี่ไผ่ก้เดินเข้ามาที่มุมมบันได !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

พี่ไผ่เดินมากับแก๊งของเทอ
เมื่อพี่ช่าเหนแก๊งเบ็น11 ถึงถามว่า
"อ้าว มาทำอะไรกันตรงนี้เนี่ย?"
ทุกคนต่างพากับทักทายพี่ช่า
และฟ้าใสจึงบอกว่า
"ไม่มีอะไรเล้ยค่ะพี่ช่า แค่มาเดินเล่นเฉย"
ทุกคนต่างเออออและเหนด้วยกันยกใหญ่
แต่พี่ไผ่แอบสงสัยจึง..

*เฉยๆ
โทดที พิมผิด 555

จึงมองหาบิ้ง
และก้เหนบิ้งอยุที่มุมบันดายยย 0.0
พี่ไผ่จึงจะเดินเข้าไปถามบิ้ง
แต่ทันใดนั้น !!!
พี่ช่าก้ดึงพี่ไผ่ไว้ก่อน และหันมาพุดกะทันย่าว่า
"งั้นพี่ไปก่อนนะ ^^"
ทันย่าจึงตอบไปว่า
"ค่า"
หลังจากนั้น...