[GAME] มาแต่งเรื่องกันเถอะ

บลิ้งจึงพุ่งตัวไปรับปอปอีกครั้งแล้วบ่นว่า
"แฟนใครวะ ซุ่มซ่ามจริงๆ ถามจิงเหอะ มีใครด่าบ้างปะว่าซุ่มซ่าม"
ปอปจึงบอกว่า..

(แดดดี้แต่งได้สะใจมาก อิยะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ)

"ไม่เคย ทำไมต้องมาด่าเนี่ย ฉอดๆๆๆๆๆ -0-"

ปอบปี้ยังพูดไม่ทันจบบลิ้งก้อลากปอบขึ้นไปที่ห้องนอนตามเดิม
พอบลิ้งจาเดินเข้าไปในห้องตัวเองซึ่งอยู่ข้างห้องปอบ ปอบก้อบอกบลิ้งว่า

"ฝันดีนะ"

"ครับ -///-" บลิ้งเขินจนเดินชนประตู 555

จากนั้น...

"บิ้งงงง!"
ปอบร้องด้วยความตกใจแล้ววิ่งเข้าไปดูอาการบิ้งที่นั่งมึนอยู่กับพื้น
"นึกว่าจะไม่สนใจกันซะแล้ว..."
ปอบทำตาโตทำให้เห็นตาดำอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น ก่อนจะหวดมือตีลงที่แขนบิ้งเต็มแรง
"บ้าๆๆๆ! ถ้าไม่ชอบ..ไม่สนใจ จะยอมเป็นแฟนด้วยหรอ!"
ปอบตะคอกใส่บิ้งด้วยใบหน้าแดงก่ำ แต่ทันทีที่ปอบหันหลังทำท่าจะเดินหนีไป บิ้งก็ฉุดแขนปอบทำให้ปอบเสียหลักล้มลงมาซบอกบิ้งพอดี
ทั้งคู่ต่างช็อคตกใจ ได้แต่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จาอะไร จนเมื่อปอบรู้สึกตัวว่าอยู่ในท่าล่อแหลม หัวใจจึงสูบฉีดเลือดเกินอัตราปกติส่งผลให้ใบหน้าของปอบแดงไปทั้งหน้า
บิ้งเห็นปอบหน้าแดงจึงยิ้ม แล้วกระซิบบอกกับปอบว่า....

"หายโกรธนะ ..."
ปอบหลบหน้าบิ้งเพื่อไม่ให้เหนว่าตัวเองหน้าแดงอยู่
แล้วจึงรีบลุกออกจากตักบลิ้งทันที
ในขณะที่ปอบกำลังจะก้าวเข้าห้อง บิ้งก้พูดขึ้นมาว่า
"ฝันดีนะครับ ..."
ปอบจึงก้มหน้าก่อนจะตอบรับไปว่า
"... อื้อ"
พอปอบเข้าไปในห้องก้เลยคิดว่า ...

ชั้นไม่เคยเปนอย่างนี้มาก่อน..
ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงขนาดนี้?
ปอปรีบส่ายหัวและปัดความคิดออกจากหัว
ปอปสำรวจห้องจึงพบกับ...

รูปถ่ายตอนเด็กๆของบลิ้งและครอบครัวบลิ้ง ทำให้รู้ว่าบลิ้งมีน้องสาวด้วย แต่เอ..ทำไมเธอไม่เคยเห็นน้องสาวของบลิ้งเลยล่ะ ป๊อปจึงตั้งใจว่าจะไปถามบลิ้ง แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น...

พอปอปเปิดประตู..ก้มีบุคคลหนึ่งโผเข้ากอดเทอ
เมื่อเธอมองไปที่คนๆ นั้นกลับเป็นแม่ของบิ้งง!!
แม่บิ้งพูดว่า "ลูกสาวของแม่ แม่ตามหามานานแค่ไหนรู้มั๊ย? TOT"
ได้ยินดังนั้น ปอปจึง..

ตกใจและงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น คำว่า "ลูกสาว" ที่ออกมาจากปากของแม่ของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเธอ ทำให้เธอช็อกมาก ความจริงแล้วเด็กผู้หญิงในภาพ น้องสาวของบลิ้ง ก็คือเธองั้นหรอ แล้วแบบนี้เรื่องของเธอกับเขาจะเป็นไปได้ยังไง... ป๊อปคิดวิตกไปต่างๆนานา แล้วบลิ้งก็เดินเข้ามา...

แล้วพูดว่า "ไม่จิงงงงงงงงงงงงงงง เป็นไปไม่ด้ายยยยยยยยยย ครอบครัวเราไม่มีผมหยิก
เป็นพันธุกรมซักหน่อยแล้วน้องของผมจะออกมาหยิกหยอยแบบนี้ได้ยังไง"
ปอบได้ยินดังนั้นก็รู้สึกโล่งอกหน่อยๆ แต่ปอบกลับไม่พอใจในคำพูด
ของบิ้งบิ้งสุดที่รักจึงตะโกนกลับไปว่า...

"ว่าใครหยิกหยอยฮะ" พร้อมกับมองหน้าบลิ้งอย่างโกรธๆ
"แล้วตกลงว่าเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ครับแม่" บลิ้งหันไปถามแม่ซึ่งกำลังทำท่าทางสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งสองคนอยู่ แม่บลิ้งจึงบอกว่า...

"เราเคยเก็บน้องปอปมาเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรมหน่ะ
แต่พอรู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จิงของปอปคือใคร เราจึงคืนเขาไป
เราคิดถึงปอปมากรู้มั๊ย?"
พอบิ้งและปอปได้ยินดังนั้นจึงโล่งอก..
แต่!! แม่บิ้งกลับ..

แต่แม่บิ้งกลับบอกว่า
"แม่คิดถึงหนูมากเลยรู้มั้ย.. กลับมาเปนลูกแม่ได้มั้ยลูก ?"
ได้ยินดังนั้น บิ้งจึงบอกแม่ไปว่า...

"ไม่ได้หรอกครับแม่! เพราะเทอเปนแฟนของผมมม !!"
แม่ได้ยินดังนั้นจึง..

"ไม่ได้นะครับ" บลิ้งรีบพูดขึ้นมา จนแม่ทำหน้าสงสัย
"คือ...เอ่อ ผมว่าปอปอาจจะยังปรับตัวไม่ทัน แล้วก็ครอบครัวจริงๆของเค้าก็จะต้องวุ่นวายแล้วก็คิดถึงป๊อปมากแน่ๆ" บลิ้งรีบแก้ตัว
ป๊อปจึงพูดขึ้นมาบ้างว่า "ใช่ค่ะ แล้วอีกอย่างลูกๆทุกคนก็น่าจะมีความสุขกับการได้อยู่กับพ่อแม่ของตัวเองมากกว่าน่ะค่ะ"
แม่บลิ้งรู้สึกเสียใจ จนสามารถสังเกตได้ชัด ป๊อปจึงบอกว่า "แต่ว่าหนูจะมาเยี่ยมบ่อยๆนะคะ ^^" หลังจากนั้น...

กราฟ เค้าแต่งก่อนแล้วอ่ะ 5555

แงๆ ทันย่าแกล้งเค้า

(ต่อจากทันย่าใหม่ก็ได้)
แม่บลิ้งตกใจเล็กน้อย เพราะสงสัยแล้วก็คิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่า สองคนนี้ต้องมีอะไรที่มากเกินกว่าคำว่าเพื่อนแน่ๆ จึงบอกป๊อปกับบลิ้งว่า "ถึงแม้ว่าแม่อยากจะได้ลูกสาวคนนี้กลับมา แต่เพื่อความสุขของลูกๆ และครอบครัวที่แท้จริงของป๊อป แม่ก็ต้องเลือกทำในสิ่งที่ทำให้ทุกคนไม่เดือดร้อน..."
ป๊อปจึงบอกว่า...

"ขอบคุนมากนะคะแม่"
ทั้งปอบและบิ้งต่างขอบคุนแม่กันยกใหญ่
พอแม่เดินจากไปซักพักแล้ว
บิ้งจึงบอกลาปอบอีกครั้งเพื่อไปเข้านอน
"ฝันดีอีกครั้งครับ..."
"เดี๋ยว.."
"อะรัยหรอ?"
"ฝันดีเหมือนกันนะ (. . ////)"
"อ่า คับ กู๊ดไนท์ ^^"
แต่บิ้งก้ยังไม่เดินไปเข้าห้อง -0-
"ทำไมยังไม่เข้าห้องอะ (. . ///)"
ปอบถามขึ้น
"ก้รอแกเข้าห้องก่อนไง"
"อะ... อืมๆ บาย (. . //)"
หลังจากนั้นทั้งปอบและบิ้งก้เดินเข้าห้องของตัวเองไป

4 ทุ่ม ...

ทั้งคู่ก็ยังคงนอนไม่หลับ ป๊อปจึงออกไปที่ระเบียง อยากจะดูดาวคิดอะไรเพลินๆ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่บลิ้งก็กำลังเปิดประตูออกมาที่ระเบียงเช่นเดียวกัน
"อ้าว ยังไม่นอนอีกหรอ" บลิ้งถามป๊อปด้วยความเป็นห่วง
"อืม นอนไม่หลับน่ะ ก็วันนี้มีแต่เรื่องให้คิดแล้วก็สับสนไปหมดเลย" ป๊อปตอบ
บลิ้งจึงบอกป๊อปว่า...

"ไหวป๊ะเนี่ย?"
ปอปจึงตอบกลับไปว่า...

"ทำไมถามคำนี้บ่อยจัง ไม่มีคำอื่นที่มันดีกว่านี้แล้วหรอไง" ป๊อปพูดอย่างเคืองๆ
"เอ่อ...งั้นก็ ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย อย่าคิดมากนะ เอ่อ...เป็นห่วง" คำพูดสุดท้ายของบลิ้งนั้นแม้ว่ามันจะไม่ดังมาก แต่ป๊อปก็ได้ยินอย่างชัดเจน
"ขอบคุณนะ ^^" ป๊อปตอบแล้วยิ้มนิดๆ ทำให้บลิ้งทำอะไรไม่ถูก เอาแต่ก้มหน้าอมยิ้มแล้วก็เกาหัวอย่างอายๆ แล้วทั้งคู่ก็...

พูดขึ้นมาพร้อมกันว่า
"วันวาเลนไทน์ไปดุหนังกันมั้ย?"
ทั้งปอบและบิ้งต่างก้มหน้าเพราะดันใจตรงกันซะนี่...
เงียบกันไปซักพัก บิ้งก้พูดขึ้นมาว่า
"อยากดุเรื่องไร?"
"ก้... แล้วแต่ดิ"
"งั้น... ศุกร์ที่ 13 ไปดุ Before Valentine กันนะ?"
ปอบยังคงนิ่งอยุด้วยความเขิน แต่ก้พอมีแรงจะตอบรับออกไปว่า
"อะ... อื้ม ^^"
ซักพัก บิ้งก้ชวนให้ปอบดุดาวแล้วพุดขึ้นมาว่า...

"คืนนี้ดาวเต็มฟ้าเลยนะ ลองคิดดูสิ ถ้าเราเห็นดาวดวงเดียวแม้ว่ามันจะสว่างแค่ไหนก็ตาม เราก็คงไม่สนใจมันหรอก แต่ถ้ามันมาอยู่รวมๆกัน แม้ว่าจะมีแสงเพียงเล็กน้อย ก็ทำให้คนมองรู้สึกสดชื่นตามได้..."
ป๊อปจึงพูดขึ้นว่า "ถ้าชีวิตของพวกเรา มีแสงสว่างแบบดาวพวกนี้ตลอดไปก็ดีสินะ"
บลิ้งทำท่าเหมือนนึกอะไรออกสักอย่าง แล้วบอกว่า "เห็นบอกว่าคืนนี้จะมีดาวตกด้วยล่ะ"

"จิงหรอ O_O?"
"อะห้ะ ! อยุดุกันมะ ^^"

"อื้ม ^^" ป๊อปหันไปยิ้มให้บลิ้ง แล้วก็เฝ้ามองดาวตกอย่างเอาเป็นตาย นี่ถ้าจ้องแล้วดาวพวกนั้นมันตกลงมาได้ ป่านนี้ทุกคนคงได้เห็นดาวตกเร็วกว่าที่คิดแล้วล่ะ
เชื่อเถอะว่าป๊อปเห็นดาวตกไปตั้งหลายสิบดวง แล้วก็อธิษฐานไปเยอะมาก แต่บลิ้งกลับไม่เห็นสักดวง แต่ถ้าเห็นก็แปลกแล้วล่ะ... เพราะบลิ้งไม่ได้นั่งดูดาวตกเลยสักนิด เอาแต่นั่งจ้องใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มของแฟนตัวเอง... ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าจะชวนดูดาวตกไปเพื่ออะไร แล้วป๊อปก็หันมา...